Feliz Cumpleanos!

Na dagenlange voorbereiding was het dan eindelijk zo ver: mijn verjaardag in Guatemala!
Nu konden de vrouwen me eindelijk echt felicteren. Om de een of andere reden was er op de kalender in het naaiatelier komen te staan dat ik op 1 juni jarig was in plaats van 3, dus op woensdag kwamen verschillende vrouwen naar me toe om me te feliciteren. Zo ook Lily, de vrouw die in de bakkerij werkt, die een heel verjaardagslied begon te zingen. Meerdere keren probeerde ik me voorzichtig uit haar omhelzing los te maken en te zeggen dat ik pas twee dagen later jarig was, maar helaas had ik pas succes nadat ze helemaal uitgezongen was. Op mijn echte verjaardag heeft ze helaas niet nog een keer gezongen..

Meteen toen ik wakker werd voelde ik me opeens een heel stuk ouder en wist ik dat deze dag niet ongemerkt voorbij zou gaan. Om 8 uur 's ochtends was ik al op pad om mijn taart op te halen die ik had besteld bij een vrouwtje hier in de buurt. De dag ervoor had ik ook al brownies gemaakt, ook al smaakten ze niet naar brownies, maar ik had toch maar voor de zekerheid een taart besteld, omdat ik tot op de dag zelf nog niet wist of ik nou mensen wilde uitnodigen of dat ik het alleen met de kinderen van Reforzamiento wilde vieren. Ik besloot het laatste. Al een paar dagen van tevoren was ik druk geweest met de voorbereidingen. Zo had ik allerlei prijsjes, plastic borden, bekers, servetten, cola enzovoort ingeslagen en had ik allemaal leuke spelletjes voor verschillende leeftijden opgezocht. Bingo kon uiteraard niet ontbreken.
Toen de kleutertjes binnenkwamen, bleken ze allemaal een cadeautje voor me mee te hebben gebracht en overlaadden ze me met knuffels. Daar zijn ze zo goed in, dat ik af en toe helemaal verdwijn in een kleutermassa en nog maar nauwelijks kan ademen...
Met z'n allen hebben we spelletjes gedaan, taart gegeten en aan het einde kregen ze een lolly en een mooi vulpotlood.
's Middags gingen Sarah (de nieuwe vrijwilligster) en ik met de oudere kinderen bingo doen. Toen ze in de gaten kregen dat er prijsjes aan verbonden waren, werden ze opeens bloedfanatiek en wilden ze niks anders meer doen dan bingo. Daar gingen al mijn leuke spelletjes...

Om 4 uur stond Alex voor de deur met de vraag of ze me heel even kon spreken. Toen ik het lokaal uitkwam, zei ze me dat ik naar links moest kijken. Daar bleek een enorme verzameling kinderen van de dagopvang op hun knietjes te zitten om mij te bekogelen met ballonnen. Marleni, die de dagopvang leidt, stak vervolgens in de gang allemaal vuurwerk af. Aangezien ik dit totaal niet aan had zien komen, schrok ik me een hoedje en kon ik niet veel anders dan heel hard lachen. De verrassing bleek echter nog niet over te zijn. Alex en Marleni sleepten een enorme Dora the Explorer met zich mee, die ze vervolgens ophingen in Reforzamiento.
Geblinddoekt moest ik 19 rondjes draaien en vervolgens de pinata kapot slaan, wat nog een hele opgave bleek te zijn. Dit lukte mij niet, en vervolgens moesten meer dan 10 andere kinderen er een paar keer tegen aan slaan voordat het snoep rondgeslingerd kon worden en de kinderen er als kippen achter hun voer aan te rennen.
Eenmaal weer terug op het dak was het even tijd om rustig bij te komen, het pakket van mijn ouders open te maken, de prachtige video over de D-factor die mijn lieve vriendinnen van thuis voor mij hadden gemaakt te bekijken en de cadeautjes van de kinderen open te maken, die uiteindelijk behoorlijk verrassend uit pakten. Om maar even een paar voorbeelden te noemen: een mini bekertje met een beertje dat de fur elize speelt, een paars doorzichtig paard met een klokje erin dat het niet doet, een bootje in een flesje uit Puerto Rico en een nachtlampje met meerdere kleurtjes die steeds uit elkaar valt. Super schattig allemaal natuurlijk, maar ik weet niet zo heel erg goed of al die dingetjes er niet een heel klein beetje voor zullen zorgen dat mijn koffer te zwaar wordt, want dan zal ik ze tot mijn grote spijt hier moeten laten...
Al met al heb ik echt de beste verjaardag ooit gehad! Het was geweldig om het met zoveel mensen te kunnen delen en verrast te worden door iedereen! Ik wil iedereen bedanken voor alle felicitaties die ik heb gekregen, papa en mama, bedankt voor de kaart met muziek en de rest van het pakket en Astrid, Isabel, Emma, Diana en Mireille, heel erg bedankt voor de hilarische film en de tranen in mijn ogen van het lachen!
Morgen ga ik weer een weekje op vakantie. Dit keer omdat het verplicht is. Mijn visum verloopt namelijk bijna en om het te vernieuwen moet ik minstens drie dagen naar het buitenland. Wat een straf... ik zal dus een heerlijke zon, zee en strand vakantie hebben in het Engels-talige Belize. Dus wees allemaal niet bang als ik een tijdje geen mailtjes beantwoord, want dan ben ik waarschijnlijk een cocktail aan het drinken terwijl ik in een hangmat op een perfect strand lig.
Liefs!