Zoenende vampieren
Door: dorindaa
Blijf op de hoogte en volg Dorinda
03 April 2011 | Guatemala, Guatemala-stad
Lieve lezers,
Als goedmakertje voor het feit dat het wel erg lang duurde voordat het vorige bericht op mijn blog stond, zet ik dit bericht er op met de snelheid die alleen een echte snelheidsduivel onder de knie heeft.
Ook deze week had een thema: plezier!
Het viel me op dat de kinderen steeds dezelfde soort (in mijn ogen redelijk saaie) opdrachten kregen, dus ik vond dat het maar eens tijd was voor een plezierig, maar leerzaam avontuur.
Tijd voor een busqueda de tesoro (speurtocht naar een schat) dus! Jessye, een vriendin van Alex die hier voor een week op bezoek was, wilde me hier graag bij helpen. Een paar dagen lang hebben we elk vrij minuutje besteed om na te denken over de onderdelen van de speurtocht. Okee, dat van dat elk minuutje is misschien niet helemaal waar, maar we hebben er wel degelijk een tijdje over nagedacht. De sommetjes die de kinderen hadden geleerd moesten er zeker weten in voorkomen en dus werden sommen als 3+4=7 en 12-2=10 het onderwerp. Door te rekenen kwamen de kinderen erachter dat er een geheim was verstopt in ee stoeltje, waarna ze een code moesten kraken om te weten naar welke juf ze moesten gaan om een ballonnetje getekend te krijgen op hun kaartje. De grote finale was het rennen met waterballonnen als ze het antwoord wisten. Op het einde moesten alle ballonnen kapot geknipt worden en de sleutel uit de bak gehaald worden zonder handen te gebruiken.
Met een druipende haren en een doorweekt shirt moesten ze vervolgens de schat met Oreokoekjes en Spaanse koekjes waarvan de naam helaas geen plekje in mijn geheugen heeft weten te bemachtigen zien te vinden en de schat te delen. Al met al een succes.
Tot mijn grote verdriet was ik weer eens vergeten foto's te nemen, dus ik vrees dat ik de grappige momenten niet visueel met jullie kan delen.
Woensdag, donderdag en vrijdag waren er 4 kinderen vn 13 t/m 17 die hielpen in Reforzamiento omdat zij een studiebeurs krijgen en die als het ware "terug moeten verdienen" door een bepaald aantal uren vrijwilligerswerk te doen. Met deze kan ik het erg goed vinden en toen we het hadden over dansen besloten ze dat het wel leuk was als we allemaal gingen dansen. De deal was: ik zing een engels liedje, zij laten de baila de punto zien (een latijnse dans waarbij je op je tenen heen en weer hobbelt). Ik heb die dans ook drie seconden geprobeerd, maar dat was geen succes. Ik heb gezegd dat ik even ga oefenen en dat we het maandag nog een keer kunnen proberen.
Vrijdag was de grote Reformaziento-bioscoopdag. Na de ruimte verduisterd te hebben, mochten de kindeDeren, mits ze 3 quetzales (30 eurocent) om de entree en eten en drinken te kopen, naar binnen. In de ochtend keken we de animatiefilm Rapunzel. Net als ik (door het spaans) hebben de kinderen volgens mij niet heel veel van de film meegekregen, omdat ze nonstop aan het praten, smakken en rollebollen over de kussens waren.
Moeilijk vond ik het wel dat er naast mij een meisje van 14 zat die zei dat ze zo'n honger had omdat ze geen ontbijt had gehad, en of ik haar geen geld kon geven, maar dat had ik niet, dus besloot ik alle chipjes die ik kreeg van het kleutertje naast mij sneaky doorspeelde naar Kati, de 14-jarige.
Dat er ook een paar oudere kinderen bij zaten, komt omdat de eerste groep in de ochtend bestaat uit kinderen die 's middags naar school gaan en daarom allemaal samen 's ochtends naar Reforzamiento gaan.
's Middags gingen we met de oudere kinderen 'Vampires suck', een parodie op Twilight, kijken. Ik denk alleen dat de film enigszins te moeilijk voor ze was en dat ze de grappen niet altijd begrepen, maar gelukkig doen scheten, vreemde gevechten en verbogen neuzen het altijd goed. Zo af en toe werd en een kusje uitgedeeld en als dat gebeurde was Isai, de jongen die naast mij zat, zo galant om even zijn hand voor mijn ogen te doen. Dat was tenslotte toch niet helemaal geschikt voor deze seno.
Gisteren gingen Alex en ik met een groep vrouwen die hier in het naaiatelier werken en hun kinderen naar een aquapark. Alex had eens gezegd: waar je ook voor wordt uitgenodigd, zeg altijd ja, want het levert altijd leuke ervaringen op. Zodoende zeiden we ook ja tegen het waterpark plan en wilde ik gisterochtend rennen omdat we tien minuten te laat waren. Alex zei echter dat we absoluut niet te laat waren en dat was inderdaad helemaal waar, want we waren een van de eersten.
Toen we bij een markt stopten wilden Alex en ik nog even wat eten kopen, want blijkbaar waren we de enigen die niks mee hadden gebracht. Toen we super snel terug kwamen met avocados, wortels en uien, vertelden de vragen ons dat het misschien wel een goed idee was om te zorgen voor een mes. Wij dus weer gauw verder om te zoeken naar een mes, omdat ze hadden gezegd dat we moesten opschieten, en vervolgens lopen enkele vrouwen op hun dooie gemak over de markt te struinen om ballen te kopen...
Uiteindelijk zijn we toch nog terug gekomen in het aquapark, waar we een eigen plekje hadden met een dak, banken en een barbeque. Een dag lang hebben we gebubbeld in de jacuzzi, zijn we op zoek geweest naar een ring van een vrouw (niet teruggevonden overigens), werden we door vage gastjes bekeken terwijl we oncharmant uit de glijbanen kwamen gezoefd, verdronken we bijna in de golven, hebben we onze kopbalvaardigheden verbeterd, hebben we genoten van tortilla's (met guacamole die gemaakt was van onze avocados!) en deed ik dienst als onderwaterschildpad die twee meisjes op de schild vervoerde.
Helaas besloten die avond mijn ogen, buik en hoofd dat het plezier maar eens over moest zijn en dat het langzamerhand tijd was om voor het eerst hier (en tevens langverwacht) ziekjes te zijn.
Er is een tijd van plezier hebben en een tijd van veel water drinken, aspirines innemen en naar de wc gaan, en die tijd is nu aangebroken!
Liefs,
jullie beeldredactrice, internetredactrice, stagiare, fotografe, vormgeefster, adverteerder, artdirector en hoofdredactrice,
Dorinda
Als goedmakertje voor het feit dat het wel erg lang duurde voordat het vorige bericht op mijn blog stond, zet ik dit bericht er op met de snelheid die alleen een echte snelheidsduivel onder de knie heeft.
Ook deze week had een thema: plezier!
Het viel me op dat de kinderen steeds dezelfde soort (in mijn ogen redelijk saaie) opdrachten kregen, dus ik vond dat het maar eens tijd was voor een plezierig, maar leerzaam avontuur.
Tijd voor een busqueda de tesoro (speurtocht naar een schat) dus! Jessye, een vriendin van Alex die hier voor een week op bezoek was, wilde me hier graag bij helpen. Een paar dagen lang hebben we elk vrij minuutje besteed om na te denken over de onderdelen van de speurtocht. Okee, dat van dat elk minuutje is misschien niet helemaal waar, maar we hebben er wel degelijk een tijdje over nagedacht. De sommetjes die de kinderen hadden geleerd moesten er zeker weten in voorkomen en dus werden sommen als 3+4=7 en 12-2=10 het onderwerp. Door te rekenen kwamen de kinderen erachter dat er een geheim was verstopt in ee stoeltje, waarna ze een code moesten kraken om te weten naar welke juf ze moesten gaan om een ballonnetje getekend te krijgen op hun kaartje. De grote finale was het rennen met waterballonnen als ze het antwoord wisten. Op het einde moesten alle ballonnen kapot geknipt worden en de sleutel uit de bak gehaald worden zonder handen te gebruiken.
Met een druipende haren en een doorweekt shirt moesten ze vervolgens de schat met Oreokoekjes en Spaanse koekjes waarvan de naam helaas geen plekje in mijn geheugen heeft weten te bemachtigen zien te vinden en de schat te delen. Al met al een succes.
Tot mijn grote verdriet was ik weer eens vergeten foto's te nemen, dus ik vrees dat ik de grappige momenten niet visueel met jullie kan delen.
Woensdag, donderdag en vrijdag waren er 4 kinderen vn 13 t/m 17 die hielpen in Reforzamiento omdat zij een studiebeurs krijgen en die als het ware "terug moeten verdienen" door een bepaald aantal uren vrijwilligerswerk te doen. Met deze kan ik het erg goed vinden en toen we het hadden over dansen besloten ze dat het wel leuk was als we allemaal gingen dansen. De deal was: ik zing een engels liedje, zij laten de baila de punto zien (een latijnse dans waarbij je op je tenen heen en weer hobbelt). Ik heb die dans ook drie seconden geprobeerd, maar dat was geen succes. Ik heb gezegd dat ik even ga oefenen en dat we het maandag nog een keer kunnen proberen.
Vrijdag was de grote Reformaziento-bioscoopdag. Na de ruimte verduisterd te hebben, mochten de kindeDeren, mits ze 3 quetzales (30 eurocent) om de entree en eten en drinken te kopen, naar binnen. In de ochtend keken we de animatiefilm Rapunzel. Net als ik (door het spaans) hebben de kinderen volgens mij niet heel veel van de film meegekregen, omdat ze nonstop aan het praten, smakken en rollebollen over de kussens waren.
Moeilijk vond ik het wel dat er naast mij een meisje van 14 zat die zei dat ze zo'n honger had omdat ze geen ontbijt had gehad, en of ik haar geen geld kon geven, maar dat had ik niet, dus besloot ik alle chipjes die ik kreeg van het kleutertje naast mij sneaky doorspeelde naar Kati, de 14-jarige.
Dat er ook een paar oudere kinderen bij zaten, komt omdat de eerste groep in de ochtend bestaat uit kinderen die 's middags naar school gaan en daarom allemaal samen 's ochtends naar Reforzamiento gaan.
's Middags gingen we met de oudere kinderen 'Vampires suck', een parodie op Twilight, kijken. Ik denk alleen dat de film enigszins te moeilijk voor ze was en dat ze de grappen niet altijd begrepen, maar gelukkig doen scheten, vreemde gevechten en verbogen neuzen het altijd goed. Zo af en toe werd en een kusje uitgedeeld en als dat gebeurde was Isai, de jongen die naast mij zat, zo galant om even zijn hand voor mijn ogen te doen. Dat was tenslotte toch niet helemaal geschikt voor deze seno.
Gisteren gingen Alex en ik met een groep vrouwen die hier in het naaiatelier werken en hun kinderen naar een aquapark. Alex had eens gezegd: waar je ook voor wordt uitgenodigd, zeg altijd ja, want het levert altijd leuke ervaringen op. Zodoende zeiden we ook ja tegen het waterpark plan en wilde ik gisterochtend rennen omdat we tien minuten te laat waren. Alex zei echter dat we absoluut niet te laat waren en dat was inderdaad helemaal waar, want we waren een van de eersten.
Toen we bij een markt stopten wilden Alex en ik nog even wat eten kopen, want blijkbaar waren we de enigen die niks mee hadden gebracht. Toen we super snel terug kwamen met avocados, wortels en uien, vertelden de vragen ons dat het misschien wel een goed idee was om te zorgen voor een mes. Wij dus weer gauw verder om te zoeken naar een mes, omdat ze hadden gezegd dat we moesten opschieten, en vervolgens lopen enkele vrouwen op hun dooie gemak over de markt te struinen om ballen te kopen...
Uiteindelijk zijn we toch nog terug gekomen in het aquapark, waar we een eigen plekje hadden met een dak, banken en een barbeque. Een dag lang hebben we gebubbeld in de jacuzzi, zijn we op zoek geweest naar een ring van een vrouw (niet teruggevonden overigens), werden we door vage gastjes bekeken terwijl we oncharmant uit de glijbanen kwamen gezoefd, verdronken we bijna in de golven, hebben we onze kopbalvaardigheden verbeterd, hebben we genoten van tortilla's (met guacamole die gemaakt was van onze avocados!) en deed ik dienst als onderwaterschildpad die twee meisjes op de schild vervoerde.
Helaas besloten die avond mijn ogen, buik en hoofd dat het plezier maar eens over moest zijn en dat het langzamerhand tijd was om voor het eerst hier (en tevens langverwacht) ziekjes te zijn.
Er is een tijd van plezier hebben en een tijd van veel water drinken, aspirines innemen en naar de wc gaan, en die tijd is nu aangebroken!
Liefs,
jullie beeldredactrice, internetredactrice, stagiare, fotografe, vormgeefster, adverteerder, artdirector en hoofdredactrice,
Dorinda
-
03 April 2011 - 18:32
De Geukertjes:
Weer een heel gezellig verhaal, alleen het einde een beetje vervelend. Want.. ik hoop dat je niet erg ziek geworden bent. Hou je taai en doe ook een beetje rustig aan, je hebt tijd genoeg!!
Veel liefs, Pauline & co. -
03 April 2011 - 20:33
Astrid:
Wauw, ik dacht even dat mijn ogen me voor de gek hielden toen ik zag dat je een nieuw verhaal op waarbenjij.nu had gezet, maar nee hoor...wat een discipline! Guatemala doet echt iets met je, haha!
En fijn dat je zo'n galante prins op het witte paard hebt gevonden die je beschermt voor het boze kwaad van de kussen, maar wel jammer dat deze Romeo waarschijnlijk ietsje te jong voor je zal zijn.
Het klinkt allemaal heel leuk en wat cool van die speurtocht! Je hebt je dus gelijk al opgeworpen tot lievelingsjuffrouw!
Helaas ziet mijn leventje er op dit moment niet zo rooskleurig uit als de jouwe (leren, leren, leren), maar dat leed is na 2 weekjes gelukkig weer geschiet, want dan heb ik lekker vakantie:D!
Nou, we spreken snel weer af om te skypen, hè?!
Liefs -
04 April 2011 - 06:39
Isabel:
Gelukkig kan jij me nog steeds aan het lachen maken, zelfs digitaal en vanuit guatemala. Ik ben blij dat we nu alletwee een underaged lover hebben, haha. succes vandaag met het dansje opnieuw proberen!! XX -
05 April 2011 - 17:33
Lydia:
Hoi Dorinda,
Wat schrijf je onderhoudend. Prachtig om te lezen. Je kunt heel beeldend schrijven. Misschien zou je met je schrijftalent iets moeten doen....misschien geen Pabo, maar de journalistiek in?? Als ik nu eens jouw impresario word, dan kun jij bij heel veel scholen,bejaardenhuizen en vrouwenverenigingen lezingen houden over je avonturen in Guetamala. Dan moet je natuurlijk wel van alle happenings foto's gaan maken.
Het minste wat ik voor je kan regelen is een voorlichtingsbijeenkomst op Lek en Linge organiseren voor leerlingen die ook in het buitenland vrijwilligerswerk willen doen. Denk er maar over na. Vervelend dat je na zo'n watersessie ziek bent geworden. Word maar snel weer beter. Groetjes,Lydia -
09 April 2011 - 14:21
Diana:
Wat rot dat je ziek bent! Ik hoop dat je ondertussen al weer opgeknapt bent!
Ik zal snel is een keer een mailtje sturen met wat we hier allemaal meemaken :)
Liefs! -
11 April 2011 - 11:40
Annemieke:
Lieve lieve Do,
zo stom, ik lees de hele tijd je verhalen maar vergeet om te reageren!
Volgens mij leer en beleef je echt heel veel daar zo in verwegistan, dus KEEP IT UP!
ik mis je wel hoor, maar gelukkig kom je ook vanzelf weer terug
Beterschap! ( komt te laat waarschijnlijk )
& heeeeeele dikke kus -
15 April 2011 - 13:32
Hans Bucher:
Hai Nichtje,
Vraag: heb je mijn reactie van gisteren eigenlijk ontvangen?
Hans -
16 April 2011 - 14:45
Dorinda:
Ja ik heb de reactie inderdaad gekregen.
Heel erg bedankt!
Reacties op mijn blog zijn dingen die me ontzettend steunen en me heel erg blij maken!
Ik reageer alleen meestal niet persoonlijk op de reacties, omdat dat veel tijd kost, maar ik waardeer ze des te meer.
Alle anderen ook super bedankt! -
01 Mei 2011 - 10:51
Petra:
Haay Dorinda!
Ben benieuwd of je ondertussen weer helemaal de oude bent en weer alle energie hebt?! Hartstikke leuk om je verslagen te lezen, zoals al eerder gezegd vind ik dat je echt talent hebt voor schrijven. Je schirjft heel beeldend.
Ik kan me voorstellen dat je ouders heel trots op je zijn! Het getuigd van moed, doorzettingsvermogen, stevigheid en wat al niet meer om dit avontuur op jouw leeftijd aan te gaan. Ik heb zelf ook de nodige reizen gemaakt en ik weet dat er af en toe best latige momenten zijn, naast overwegend natuurlijk fantastische dingen die je allemaal meemaakt en die het ruimschoots goed maken, maar toch...
Een hele goede tijd verder gewenst, en
geniet ze!!
Dikke zoen en veel groeten van Petra en de mannen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
