De mimimimiman

Yesss.
Ik heb vandaag het gevoel dat mijn spaans echt aan het verbeteren is.
Nee, hele gesprekken kan ik nog niet voeren, maar ik kan mensen nu wel grotendeels begrijpen.
Vandaag keek ik samen met Tamara, net als elke dag, een bepaald tv-programma. Het is een soort datingshow ofzo, maar de essentie van het programma heb ik nog niet helemaal begrepen, maar vandaag snapte ik gewoon waar het over ging!
Ook gaan de conversaties met Tamara steeds beter. Ik snap nu zo´n beetje alles wat ze zegt en prober zelf ook zoveel mogelijk spans te praten. Als we elkaar echt niet begrijpen, proberen we iets duidelijk te maken in het engels.
De laatste tijd kan ik het steeds beter met haar vinden. We zitten weleens gezellig aan tafel te kletsen.
Dit soort kleine euforische momentjes zijn heel belangrijk voor mij, omdat ik op die manier meer gemotiveerd wordt om nog beter mijn best te doen om het te begrijpen.

Vorig weekend was een beetje een droevig weekend. Mijn Italiaanse vriendin Anna ging namelijk al weer weg. Zaterdag besloten we dus een soort afscheidsdag te houden.
Natuurlijk begon dat met een brownie van de Burger King, want Anna en ik ¨are always feeling brownie¨!
Vervolgens gingen we met een hele groep wat drinken in de stad en maakte Anna in de residentie een godenmaaltijd voor ons. Daarna gingen we natuurlijk weer de stad in en was de dag weer voorbij.

De volgende ochtend hadden we afgesproken bij de Starbucks in 1 van de hoofdstraten. Na een kwartier was er nog steeds niemand. Toen ik smste, kreeg ik een bericht terug dat ze er al die tijd al zaten. Bleek dat ze bij een andere Starbucks zaten. In die straat zitten er blijkbaar 3...
Nou goed, na een heerlijke bevroren chocolademelk gaf Anna nog wat laatste presentjes: twee shirtjes uit haar collectie en een foto van ons tweeën waar ze een lieve tekst op had geschreven.
Daarna was het helaas tijd om haar uit te zwaaien.
Dat is het grote nadeel van een talencursus: het afscheid nemen van nieuwe vrienden die eerder naar huis gaan.

Vorige week had ik besloten om het rustiger aan te gaan doen. Ik merkte gewoon dat ik in de klas steeds meer moeite kreeg om me te concentreren (wat sowieso al een problem is voor mij). ´s Middags na de lunch hield ik een siesta en daarna ging ik een wandeling door de stad maken.
Door een oud amerikaans klasgenootje ben ik terecht gekomen bij een sportschool.
Zij is trouwens nog een verhaal apart. De eerste dag dat ze bij ons in de klas kwam, was ze ontzettend chagrijnig en gedroeg ze zich erg boos. Okee, ze was blijkbaar een klas omlaag gegaan, maar daar konden wij ook niet veel aan doen.
Wij dachten allemaal: ojee wat is dit nou?
Na twee dagen asocial gedrag zat ze toevallig op een computer naast mij. Ik besloot haar een tweede kans te geven en een praatje met haar aan te knopen.
Ze bleek echt super aardig te zijn!
Die avond maakten we samen een wandelingetje door de stad. Ze had helemaal niet in de gaten gehad dat ze zich zo vervelend naar ons toe had gedragen en zei dat ze de volgende dag zou laten zien wie ze werkelijk was.
De volgende dag gingen we met de klas Salmorejo, koude tomaten/broodsoep maken.
Gelukkig was er nu wel een geode sfeer in de klas!

Inmiddels is ze toch naar een andere klas gegaan en hebben wij er weer veel nieuwe mensen bij gekregen. Erg gezellig, maar ik ben nog steeds dik de jongste.
Afgelopen dinsdag gingen we met z´n allen naar een gratis Flamencobar.
De flamenco muziek is ontzettend vrolijk en en de dans en het geklap met de handen zijn erg bijzonder. Laura, een amerikaans klasgenootje (niet die ene waar ik het eerder over had) en ik zouden wel graag een paar lessen flamencodansen willen hebben, vooral ook om de strenge blik onder de knie te krijgen!

Mijn feestperiode is toch weer een beetje aangebroken. Zaterdag ging ik samen met twee Amerikaanse, één Nederlandse en twee Zweedse meisjes naar een discotheek.
We hebben tot in de vroege uurtjes doorgefeest en dat heb ik de vorige dag geweten ook: ik heb de hele dag in bed gelegen. Ook natuurlijk doordat het buiten de hele tijd regende en er dus niks te doen was.

Gisternacht zou ik met dezelfde meiden naar een Erasmus feest gaan in een andere discotheek, maar die werd afgelast.
Toen ik ´s avonds thuiskwam was ikn plan was in alle rust een salade te maken. Helaas werd hier een stokje voor gestoken, want er bleken allemaal mensen bij ons thuis te zitten, terwijl Tamara er niet eens was. Ze zeiden de vrienden van haar te zijn en dat zij zo zou komen, maar ik vond het maar een raar verhaal, vooral ook omdat sommigen aan het blowen waren. Ik was bang dat ze stiekem het huis in waren gegaan omdat ik vergeten was de deur op slot te doen, maar gelukkig vertelde Tamara de volgende dag dat het inderdaad haar vrienden waren. Goed, ik besloot dus maar naar het huis van Emaa (Zweeds) en Suzanne (Nederlands) te lopen. Gelukkig maar dat ik dat deed, want doordat mijn telefoon geen bereik had hadden ze me niet kunnen bellen om te vertellen dat we naar een ander feest zouden gaan. Dit feest bleek super leuk te zijn! Ook hier zijn we de hele nacht gebleven.
Helaas moest ik er vanochtend wel om half 8 uit en kon ik maar anderhalf uur slapen, maar zo fris al seen hoentje zat ik om 9.15 uur in de klas!

Op dit moment is er in Sevilla een hele grote markt. Toen ik daar naartoe ging om te kijken wat ze daar verkochten, kwam ik erachter dat ze allemaal mini poppetjes en attributen verkochten (denk aan een broodje van één centimeter).
Toen we dit de volgende dag aan onze lerares vertelden, bleek het dat dit een echt traditie is in Spanje.
In November halen alle families hun kerststal te voorschijn. Hoe meer spullen, hoe beter. Waar bijvoorbeeld Amerikanen wedstrijden hebben in kerstversieringen rond het huis, hebben de Spanjaarden onderling een competitie in de kerststallen.
Er bestaan hele bergen met rivieren, kippen, boekjes, you name it!
Ook hebben de de wijzen uit het Oosten, die ze iedere dag een stapje dichter bij de kerststal neerzetten.
Misschien moet ik deze bijzondere traditie ook maar eens in Nederland introduceren..

Er zijn hier trouwens enorm veel bedelaars. Wat misschien nog wel het apartste is, is dat ze eigenlijk allemaal wel een hond hebben. De bekendste voorbeelden zijn misschien wel twee mannen op leeftijd die twee honden hebben. Toen ik laatste eens goed keek, bleek het dat er ook allemaal puppies bij waren! Die zijn inmiddels allemaal weg…
Een paar dagen geleden toen ik ´s avonds door het park liep, zag ik de twee mannen echter op hun dode gemak zitten internetten op hun laptop!
Blijkbaar zijn ze toch niet zo heel arm…

Ook straatmuzikanten zijn er hier veel. Degene die ik het vaakst zie en die ik misschien nog wel het interessantst vind, is een oud mannetje die altijd op een gitaar speelt bij restaurants. Ik ben hem al minstens vijf keer tegengekomen. Helaas is hij niet bepaald goed en komt hij als hij klaar is bij je tafel staan om een raar geluid te maken. ´Mimimimi´ klinkt het ongeveer. Denk hierbij aan een misvormde kat en dan hoor je ongeveer het juiste geluid. Misschien moet ik het een keer proberen op te nemen op een camera. Natuurlijk is het sneu dat je op die leeftijd op zo´n manier je brood moet verdienen en niet gewoon met pensioen kan, maar ik ga hem denk ik toch maar een keer vertellen dat hij voortaan dat ´Mimimi´ moet skippen.

Nou genoeg voor vandaag, want vandaag wil ik wél mijn lekker salade eten!