La belleza de la nuturaleza
Blijf op de hoogte en volg Dorinda
06 April 2014 | Mexico, Mexico-stad
Hai allemaal!
Nog steeds alive and kicking in Mexico.
Op dit moment leef ik alweer meer dan drie maanden in één van de grootste steden op aarde. Langer dan ik ooit van huis ben geweest.
Inmiddels leef ik in een totaal andere, chiquere buurt in het centrum, genaamd Roma. Hier woon ik samen met mijn vier meest favoriete mensen uit ons oude huis. Het was echt de hoogste tijd om te verhuizen, want een huis met dertien mensen kan voor heel wat drama zorgen. Daarnaast had de huisbaas de koffer van één van ons laten verdwijnen.. Zodra we de koffer terug hadden door middel van dreigementen zijn we dan ook snel weggesprint.
De dag erna gingen we op vakantie naar Puerto Escondido, een strandbestemming waar we dan ook niet heel veel meer hebben gedaan dan de golven getrotseerd (Puerto Escondido is een beroemde surfplek), rondgereden op scooters en vooral veel gegeten. Natuurlijk was ik mijn helm kwijtgeraakt, dus heb ik een uur rondgereden om mijn helm terug te vinden.
Ook hadden we Margarito, een oudere mixteca (een inheems volk), ontmoet die mij en Frank (andere Nederlander) en tour wilde geven door de mangroven. Ondanks dat we helaas geen krokodillen en slangen zagen, was de tour erg interessant en inspirerend. Margarito vertelde ons dat hij tien jaar in het leger had gewerkt, waarna hij alcoholist werd. Zijn kinderen wilden geen contact meer met hem en vertrokken naar de Verenigde Staten. Op het moment dat het er erg hopeloos uitzag voor hem, vertelde een vrouw hem dat drinken zijn dood zou worden en dat hij zeven jaar fruit moest eten en water moest drinken. En zo geschiedde. Na de zeven jaar werd hij een vegetariër en wilde hij mensen kennis laten maken met zijn thuisland, de prachtige rivier en mangroven. Zijn kinderen zijn inmiddels ontzettend trots op hem. Margarito wist ons heel veel te vertellen over de natuur en droeg enkele van zijn gedichten en liederen voor die hij zelf had geschreven over de schoonheid van het leven en de natuur. 'El mundo no es del hombre, el hombre es del mundo'. Oftwel, de wereld is niet van de mens, de mens is van de wereld. Ook was hij van mening dat de natuur net zoveel schoonheden had als de vrouw. Volgens hem zijn de mangroven voedsel voor de geest. Een plek om tot rust te komen en wijzer te worden. Helemaal mee eens. Zijn kennis wil hij graag overdragen op kinderen, door ze elke zondag mee te nemen in de mangroven en ze leren de natuur schoon te houden.
Ik vroeg hem om me een andere dag mee te nemen naar een dorpje van de Mixtecas, maar helaas heb ik Margarito niet meer terug kunnen vinden. ik zal nog vaak aan deze dag denken.
Een paar weken geleden heb ik trouwens nog een ander tripje gemaakt. Samen met een grote groep zijn we naar Veracruz gegaan, waar elke dag carnavalsoptochten van drie uur waren. De sfeer was ontzettend goed en een klein jongetje die mee deed in de optocht kwam nog naar me toe om voor me te dansen. Iedereen had prachtige outfits aan en danste de salsa en rumba met veel enthousiasme. Ik geloof dat ik maar eens moet proberen een talent te ontwikkelen voor latijnse dansen.. You never know.. Wat trouwens erg jammer is, is dat de Mexicanen niet heel erg van Latin music houden. Ik had gehoopt overal salsa, bachata en reggaeton te horen, maar ze geven de voorkeur aan elektronische amerikaanse muziek. Een Mexicaanse vriend zei hierover dat Mexicanen heel erg van de trends zijn. Als iets hip is, zoals elektronische muziek, gaan ze er helemaal in op en maken ze trips naar Miami of België voor festivals met deze muziek. Enthousiastelingen.
Helaas ben ik vergeten wat voor interessante dingen ik wilde zeggen over Mexico, dus die houden jullie tegoed.
Lieeefs!
Nog steeds alive and kicking in Mexico.
Op dit moment leef ik alweer meer dan drie maanden in één van de grootste steden op aarde. Langer dan ik ooit van huis ben geweest.
Inmiddels leef ik in een totaal andere, chiquere buurt in het centrum, genaamd Roma. Hier woon ik samen met mijn vier meest favoriete mensen uit ons oude huis. Het was echt de hoogste tijd om te verhuizen, want een huis met dertien mensen kan voor heel wat drama zorgen. Daarnaast had de huisbaas de koffer van één van ons laten verdwijnen.. Zodra we de koffer terug hadden door middel van dreigementen zijn we dan ook snel weggesprint.
De dag erna gingen we op vakantie naar Puerto Escondido, een strandbestemming waar we dan ook niet heel veel meer hebben gedaan dan de golven getrotseerd (Puerto Escondido is een beroemde surfplek), rondgereden op scooters en vooral veel gegeten. Natuurlijk was ik mijn helm kwijtgeraakt, dus heb ik een uur rondgereden om mijn helm terug te vinden.
Ook hadden we Margarito, een oudere mixteca (een inheems volk), ontmoet die mij en Frank (andere Nederlander) en tour wilde geven door de mangroven. Ondanks dat we helaas geen krokodillen en slangen zagen, was de tour erg interessant en inspirerend. Margarito vertelde ons dat hij tien jaar in het leger had gewerkt, waarna hij alcoholist werd. Zijn kinderen wilden geen contact meer met hem en vertrokken naar de Verenigde Staten. Op het moment dat het er erg hopeloos uitzag voor hem, vertelde een vrouw hem dat drinken zijn dood zou worden en dat hij zeven jaar fruit moest eten en water moest drinken. En zo geschiedde. Na de zeven jaar werd hij een vegetariër en wilde hij mensen kennis laten maken met zijn thuisland, de prachtige rivier en mangroven. Zijn kinderen zijn inmiddels ontzettend trots op hem. Margarito wist ons heel veel te vertellen over de natuur en droeg enkele van zijn gedichten en liederen voor die hij zelf had geschreven over de schoonheid van het leven en de natuur. 'El mundo no es del hombre, el hombre es del mundo'. Oftwel, de wereld is niet van de mens, de mens is van de wereld. Ook was hij van mening dat de natuur net zoveel schoonheden had als de vrouw. Volgens hem zijn de mangroven voedsel voor de geest. Een plek om tot rust te komen en wijzer te worden. Helemaal mee eens. Zijn kennis wil hij graag overdragen op kinderen, door ze elke zondag mee te nemen in de mangroven en ze leren de natuur schoon te houden.
Ik vroeg hem om me een andere dag mee te nemen naar een dorpje van de Mixtecas, maar helaas heb ik Margarito niet meer terug kunnen vinden. ik zal nog vaak aan deze dag denken.
Een paar weken geleden heb ik trouwens nog een ander tripje gemaakt. Samen met een grote groep zijn we naar Veracruz gegaan, waar elke dag carnavalsoptochten van drie uur waren. De sfeer was ontzettend goed en een klein jongetje die mee deed in de optocht kwam nog naar me toe om voor me te dansen. Iedereen had prachtige outfits aan en danste de salsa en rumba met veel enthousiasme. Ik geloof dat ik maar eens moet proberen een talent te ontwikkelen voor latijnse dansen.. You never know.. Wat trouwens erg jammer is, is dat de Mexicanen niet heel erg van Latin music houden. Ik had gehoopt overal salsa, bachata en reggaeton te horen, maar ze geven de voorkeur aan elektronische amerikaanse muziek. Een Mexicaanse vriend zei hierover dat Mexicanen heel erg van de trends zijn. Als iets hip is, zoals elektronische muziek, gaan ze er helemaal in op en maken ze trips naar Miami of België voor festivals met deze muziek. Enthousiastelingen.
Helaas ben ik vergeten wat voor interessante dingen ik wilde zeggen over Mexico, dus die houden jullie tegoed.
Lieeefs!
-
06 April 2014 - 11:28
Astrid:
Jeeeeeh eindelijk weer een verslag :-)! Klinkt supertof dat tripje in de Mangroven! Verder had ik het meeste al gehoord, maar toch leuk om het nog eens uitgebreid te lezen :-).
Ik mis je! Dikke knuffel! -
06 April 2014 - 21:09
Johan:
Hi Dorinda,
Goed verhaal zeg! Belangrijke keuzes gemaakt om te verhuizen en natuurlijk weer terecht nadat zoveel mensen je eventjes kwijt waren. Het stuk van de magroves klinkt inspirerend. Geniet van elke dag daar en je hebt altijd iets om met warme gevoelens later naar terug te kijken. Ik heb vandaag met oma, Elma en mijn ouders lekker pannekoeken gegeten. Erg gezellig.
Ciao
Johan -
03 Juni 2014 - 12:59
Francien En Hans Bucher:
Hi Dorinda,
Van Harte Gefeliciteerd met je verjaardag!! Een prachtige plek om jarig te zijn! Ga je nog iets speciaals doen vandaag?... We hebben met veel plezier je verhalen gelezen. Het ruikt echt naar het Mexico zoals we ons dat herinneren. Nou wereldburger(es), we wensen je nog vele inspirerende en bijzondere belevenissen. Liefs van Francien en Hans
-
05 Juni 2014 - 15:27
Petra:
Hai Dorinda,
Alsnog gefeliciteerd met je verjaardag! Speciaal om het daar te vieren...Ik hoop, dat het een speciale, fijne dag voor je is geweest. Geniet ze verder daar, dat komt volgens mij wel goed. En, blijf vooral schrijven. Ik geniet van je schrijfstijl, je hebt echt aanleg!
Dikke zoen, Petra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
